رتبه‌بندی DPS برای رِید Liberation of Undermine – لیست Tier برای فصل دوم The War Within

آرمز تو موقعیت‌های دوتارگتی استک‌شده به‌خوبی عمل می‌کنه، به لطف Sweeping Strikes، اما این فصل تو دمیج سینگل‌تارگت خالص هم عالی به نظر می‌رسه، که معمولاً مهم‌ترین نوع دمیج تو محیط رِید هست. این Tier همچنین دو مبارزه تو مراحل آخر رِید داره که فازهای burn با سلامتی پایین دارن، و این باعث می‌شه دمیج Execute آرمز خیلی ارزشمند بشه، حتی با وجود اینکه بلیزارد هفته اول فصل یه نرف کوچیک به این توانایی زده.

فایر یه کیت ذاتی خیلی قوی داره، با همه دفاع‌های اصلی میج به‌علاوه Cauterize و کلی اسپل instant-cast، که یعنی تحرک بالایی دارن. اونا همچنین به‌صورت پسیو از طریق Mastery: Ignite دمیج AoE می‌دن، که یه ویژگی خیلی ارزشمند تو خیلی از مبارزه‌های رِید هست. این اسپک تو Tier A ما قرار داره چون ترکیبی از این کیفیت زندگی عالی و تونینگ بالا داره، هرچند خیلی از برتری نسبی‌ش نسبت به بقیه اسپک‌های رِنج DPS با بافهایی که به اون گزینه‌ها تو اواخر چرخه PTR و هفته اول 11.1 داده شد کم شده، و ممکنه فایر میج رو پایین‌تر بیاره، به‌خصوص اگه مبارزه‌های سخت‌تر به پروفایل دمیج مثل آرکین بیشتر بها بدن.

بلنس دروید اغلب تو خیلی از فصل‌ها یه جایگاه داشته، چون بهترین راه برای دسترسی به Mark of the Wild هست، روندی که تو Nerub-ar Palace برای یه مدت شکسته شد، وقتی گزینه‌هایی مثل گاردین و حتی فرال توسط ترکیب‌های برتر رِید استفاده شدن. این Tier، به نظر می‌رسه بلنس دوباره یه راه عالی برای گرفتن باف اجباری رِید باشه، و حتی ممکنه به اندازه کافی قوی باشه که چندتاش بازی بشه، به‌خصوص اگه مبارزه‌هایی باشن که Starfall توشون خیلی ارزش داشته باشه. دلیل اصلی که این بار تو Tier A هستن اینه که دمیج سینگل‌تارگت‌شون از زمان عرضه The War Within به‌طور پیوسته باف شده و حالا تو یه موقعیت خیلی خوب به نظر می‌رسه.

هاوک DH یکی از دو گزینه اسپک برای آوردن Chaos Brand هست، یه باف اجباری رِید که حتی بعد از نرف شدن از 5 به 3 درصد هنوز لازمه. این یعنی یه هاوک دیمن هانتر لازمه، مگه اینکه گیلدتون بخواد یه ونجنس دیمن هانتر ببره، که ممکنه گزینه خوبی باشه ولی از نظر تاریخی خیلی کم اتفاق افتاده.

هاوک تو پچ 11.1 یه سری تغییرات کیفیت زندگی که جامعه خواستار بود رو گرفته، ولی جایگاه بالاییش تو این لیست Tier بیشتر به خاطر تونینگ کلی خوب، توانایی قوی برای مدیریت مبارزه‌هایی با burst windowها و add spawnها، و مجموعه خوبی از توانایی‌ها و پسیوهای دفاعی هست.

آرکین تو دمیج sustained سینگل‌تارگت خالص یه پروفایل یه کم ضعیف داره، ولی تو Tier A هست چون burst، AoE و دمیج execute فوق‌العاده‌ای داره، که ممکنه تو چند مبارزه اسپک انتخابی میج‌ها باشه. همچنین تو موقعیت‌های AoE کلی دمیج اولویت‌دار می‌گیره، که ممکنه تو موقعیت مناسب کاملاً عالی بشه. آرکین از خیلی جهات شکننده‌ترین اسپک میج هست، چون Cauterize یا Cold Snap نداره، ولی باز هم یه اسپک میج هست، یعنی کلی دکمه دفاعی برای زنده موندن در برابر دمیج‌های ورودی داره.

همه نوع میج‌ها Arcane Intellect رو میارن، که تو تقریباً همه موارد یه باف اجباری رِید هست.

شَدو برای اولین بار تو چند پچ اخیر از یه بازسازی بزرگ جون سالم به در برده! در عوض، به نظر می‌رسه اتفاق اصلی که براش افتاده باف بوده. حالا وقتی صحبت از دمیج سینگل‌تارگت می‌شه، نزدیک بالای جدولن، به‌خصوص وقتی ارزش اضافه Power Infusion رو در نظر بگیرید، مخصوصاً نسبت به بقیه گزینه‌های رِنج DPS.

پریست‌ها Power Word: Fortitude رو میارن، که یه باف قدرتمند و عملاً اجباری رِید هست، هرچند پریست‌های هیلر اغلب حضور دارن، که نیاز به یه پریست DPS رو برمی‌داره. اگه این اولین Tier بعد از مدت‌ها باشه که پریست‌های هیلر مطلوب نباشن، حداقل یه شَدو پریست تضمین‌شده خواهد بود!

سابتِلتی یه اسپک خیلی burstی هست که uptime کامل و بازی بی‌نقص تو windowهای کول‌داون رو پاداش می‌ده. بیرون از اون windowها، از دست دادن یه کم uptime روی باس آخر دنیا نیست، هرچند اگه زیاد اتفاق بیفته هنوز هم بده. این Tier، تونینگ کلی سابتِلتی به نظر می‌رسه یه کم جلوتر از بقیه اسپک‌های روگ باشه، و مبارزه‌ها هم خیلی برای سبک بازی سابتِلتی تنبیه‌کننده به نظر نمی‌رسن، پس انتظار داریم روگ‌هایی که می‌تونن چند اسپک بازی کنن، تو بیشتر مبارزه‌ها با این شروع کنن.

هر سه اسپک روگ Atrophic Poison رو میارن، که به اندازه کافی ارزشمنده که احتمالاً همیشه حداقل یه روگ تو ترکیب‌های برتر باشه.

بیست مستری هانتر جایگاه تاریخی خودش یعنی تحرک کامل رو تو Liberation of Undermine حفظ کرده، که ممکنه تو مبارزه‌هایی که نیاز به یه بازیکن رِنج برای انجام یه کار دارن، مثل چرخوندن چیپ‌ها تو The One-Armed Bandit، خیلی ارزشمند باشه. تو Tier A ما هست به خاطر ترکیب این انعطاف‌پذیری و تونینگ دمیج کلی خوب.

هانترها Hunter’s Mark رو میارن، که جزو بافهای ضعیف‌تر رِید حساب می‌شه، ولی باز هم به اندازه کافی قویه که انتظار داریم تو هر ترکیب یه نفر باشه، مگه اینکه باس یه damage stop داشته باشه که دمیج بالای 80% سلامتی مهم نباشه، که تو اون صورت گیلدها ممکنه به صفر برسوننش. قابل ذکره که حداقل دو تا از مبارزه‌های آخر رِید به نظر می‌رسه دمیج زیر یه آستانه سلامتی رو پاداش می‌دن، وقتی فاز burn شروع می‌شه، اونم تو The One-Armed Bandit و Mug’zee، پس Hunter’s Mark ممکنه تو اون مبارزه‌ها ارزش کمتری داشته باشه.

فیوری یه میلِی خیلی راحت برای بازی تو رِید هست، با مجموعه کول‌داون‌هایی که می‌تونن به‌راحتی تنظیم بشن تا تو بیشتر مبارزه‌ها با هر تعداد هدف یا زمان‌بندی add spawn خوب کار کنن. دمیج کلی‌ش هم خیلی بالاست، هرچند بونوس ست 4 تکه‌ش خیلی ضعیفه، پس ممکنه با گرفتن بونوس‌ها توسط بازیکن‌ها افت کنه.

واریرها Battle Shout رو میارن، که ارزشمنده، و Rallying Cry، که تو Dragonflight به شدت نرف شد و خیلی کمتر از قبل مورد توجه هست. فیوری به‌خصوص از نظر دفاعی خیلی قویه، با یه سری self-healing پسیو و یه effective health pool بزرگ.

چون آرمز خیلی قوی به نظر می‌رسه، فیوری ممکنه خیلی بازی نشه، ولی قطعاً هنوز جایگاه خودش رو داره و ممکنه تو بعضی مبارزه‌ها، به‌خصوص اونایی که AoE burst window دارن، مورد توجه باشه.

دِوَستیشن تو مسیر پچ 11.1 یه سری باف گرفته، که منجر به یه پروفایل تونینگ کلی قوی شده. این‌ها با کنار رفتن آگمنتیشن از حالت اولیه عرضه‌ش ترکیب شدن تا ارزش بیشتری به دِوَستیشن اضافه کنن. موردی که ممکنه چند تا دِو اووکر ببینید، اگه مبارزه‌هایی باشن که ترکیبی از دو افکت حرکتی قدرتمند اووکر، یعنی Time Spiral و Spatial Paradox رو بخواد. اینا قبلاً کول‌داون 2 دقیقه‌ای بودن، و Spatial Paradox تو درخت آگمنتیشن بود، ولی حالا هر دو 3 دقیقه‌این و تو درخت کلاس اووکر یه گره انتخابی در برابر همدیگه هستن، یعنی اگه یکی (احتمالاً Time Spiral) خیلی ارزشمند باشه، اووکرهای بیشتری برای پوشش مشابه لازم می‌شه، با توجه به کول‌داون طولانی‌تر.

ویندواکر تو ورود به The War Within یه بازسازی بزرگ گرفته، به‌خصوص رفع مشکلی که از اول داشت – اینکه با haste خوب scale نمی‌کرد! Mystic Touch باف رِید مانک‌هاست، و به اندازه کافی قویه که همیشه آوردن یه نفر رو توجیه کنه، و ویندواکر به نظر می‌رسه راه خوبی برای گرفتن این افکت باشه، هرچند برومستر و میست‌ویور هم گزینه‌های محکمی هستن.

پروفایل دمیج این اسپک برای سینگل‌تارگت فوق‌العاده‌ست، ولی برای burst windowها و add spawnها هم خیلی مناسبه، که ممکنه تو بعضی از مبارزه‌های آخر Liberation of Undermine بدرخشه. اونا همچنین تحرک بالایی دارن و اگه خوب بازی بشن می‌تونن تو خیلی از مبارزه‌های خطرناک زنده بمونن، هرچند تو ورود به The War Within یه دفاعی‌شون پر شده.

اِنهانسمنت تو سال گذشته یه سری بازسازی و نرف رو پشت سر گذاشته، ولی این تغییرات نتونسته به‌طور جدی به قابلیت‌هاش تو رِید ضربه بزنه. تغییر Windfury Totem به Skyfury باعث شده از 1-2 تا لازم بودن (بسته به تعداد میلِی تو ترکیب) به رقابت برای یه جایگاه لازم با دو اسپک دیگه شَمَن برسن، ولی اونا با تونینگ خوب تو سینگل‌تارگت و راه‌های قوی برای سازگاری با انواع رایج دمیج کلیو تو مبارزه‌های رِید به این رقابت میان. یه نرف تو هفته اول فصل اِنهانسمنت رو به بالای Tier B کشونده، ولی هنوز سیم‌ها برای این اسپک دقیق نیستن و نوع مبارزه‌ها خیلی مهمه – ممکنه دوباره به Tier A برگرده!

استفاده از اِنهانسمنت تو محتوای سطح بالا به مهارت زیادی نیاز داره، چون ابزارهای دفاعی‌ش محدودتر از بیشتر اسپک‌هاست، به‌خصوص که DPSهای میلِی اغلب تو معرض خطر هستن! اونا همچنین باید فعالانه از خودشون دفاع کنن، برعکس کلاس‌هایی مثل دیمن هانتر، وارلاک و دث نایت که دفاع‌های پسیو قوی دارن.

اِلمنتال یه دمیج‌دِیلر قابل اعتماد به نظر می‌رسه و با اضافه شدن Skyfury، شانس بیشتری برای گرفتن جایگاه تو رِید داره! هرچند ما اِنهانسمنت رو بالاتر گذاشتیم، ولی اِلمنتال ممکنه تو مبارزه‌هایی که به AoE نیاز دارن، برتری داشته باشه یا حتی بهتر باشه.

اِلمنتال هم مثل اِنهانسمنت، به بازی ماهرانه پاداش می‌ده، چون گزینه‌های دفاعی محدودی داره. همچنین برنامه‌ریزی برای حرکت مهمه، وگرنه ممکنه تو موقعیت بدی گیر بیفتید یا دمیج زیادی از دست بدید.

فِرال تو خیلی از فصل‌های رِید نادیده گرفته شده، چون یه اسپک میلِی تو کلاسیه که می‌تونه به‌عنوان رِنج، هیلر یا حتی تانک بازی کنه. تونینگ‌ش تو این فصل قابل قبوله، ولی شاید به اندازه کافی هیجان‌انگیز نباشه که بتونه بر این چالش غلبه کنه.

مبارزه‌هایی که فِرال توشون بهترین عملکرد رو داره، اونایی هستن که فرصت کلیو زدن به دشمن‌های نیمه‌مهم رو می‌دن، در حالی که هنوز باید روی دمیج به هدف اصلی تمرکز کنید. ممکنه تو این فصل مبارزه‌های مهمی این ویژگی رو نداشته باشن، ولی اگه داشته باشن، فِرال می‌تونه یه Tier بالاتر بره!

از نظر دفاعی، فِرال دروید تو این اکسپنشن وضعیت جالبی داره، چون قدرت‌های دفاعی جدید زیادی داره، ولی متمرکز تو یه درخت Hero Talent هست. متأسفانه، اون درخت، Druid of the Claw، احتمالاً تو این فصل برای رِید مناسب نباشه، پس ممکنه فِرال نسبت به بعضی DPSهای میلِی دیگه یه کم ضعیف‌تر باشه.

اَسَسینیشن تو سیم‌ها پایین‌ترین دمیج رو بین سه اسپک روگ داره، ولی مزیتش اینه که تو برابر downtime مقاوم‌تره. همچنین روتیشن‌ش ثابته و آروم، که باعث می‌شه اختلاف بین پتانسیل و نتیجه کمتر باشه، و تو مبارزه‌های چندتارگتی خیلی خوب عمل می‌کنه. با یه باف کوچیک تو لحظه‌های آخر فصل 2، به‌سختی به Tier B رسیده، ولی ممکنه به دمیج بیشتری نیاز داشته باشه.

هر سه اسپک روگ Atrophic Poison رو میارن، که به اندازه کافی ارزشمنده که احتمالاً همیشه حداقل یه روگ تو ترکیب‌های برتر باشه.

اوت‌لا تو بتا و انتشار The War Within تو سیم‌ها خوب بوده، ولی تو عمل، این اسپک معمولاً یه کم ضعیف‌تر از سیم‌هاست. اوت‌لا به uptime کامل برای حفظ بافهاش و استفاده از اثرات کاهش کول‌داون نیاز داره، و یه مقدار واریانس تو کیت‌ش داره که گاهی بازیکن‌های پیشرفت‌محور رو می‌ترسونه و به سمت اسپک‌های پایدارتر می‌بره، تا بتونن روی مبارزه تمرکز کنن، نه متغیرهای روتیشن.

هر سه اسپک روگ Atrophic Poison رو میارن، که به اندازه کافی ارزشمنده که احتمالاً همیشه حداقل یه روگ تو ترکیب‌های برتر باشه.

آن‌هولی، همراه با فراست، تو فصل جدید یه کم تو بخش دفاعی نرف شده، ولی باز هم جزو DPSهای میلِی تانکی حساب می‌شه. تونینگ‌ش متوسط به نظر می‌رسه، ولی تو زدن دمیج بالا به یه یا چند هدف تو burst windowها عالیه، که اغلب مهم‌تر از سیم‌های خالیه! وقتی دمیج فوق‌العاده نباشه، DPSهای دث نایت به‌خاطر یوتیلیتی‌هاشون مثل Death Grip و Anti-Magic Zone آورده می‌شن، ولی تو مبارزه‌های تست‌شده تو PTR، Death Grip خیلی ارزش خاصی نداشته.

فراست دث نایت تو اوایل The War Within یه سری نرف خورد، ولی باز هم یه دمیج‌دِیلر قابل اعتماده. DPSهای دث نایت باف رِید ندارن و نسخه ضعیف‌تری از Death Grip (با 25 ثانیه کول‌داون به‌جای 15 ثانیه) نسبت به بلاد دث نایت دارن، پس گاهی بعد از پر شدن رِید با بافها، اسپک‌های قوی و افسران فاسد، دیگه جایی براشون نمی‌مونه.

نقطه قوت فراست دث نایت وقتیه که بتونه یه Breath of Sindragosa خوب تو یه burn phase بزنه، به‌خصوص اگه بتونه incidentally کلیو هم بزنه. اگه فرصت‌های خوبی برای این کار باشه، فراست می‌تونه به Tier A یا حتی S برسه!

فراست تو رقابت با آرکین و فایر کم‌رنگ‌تر بوده، ولی باز هم اسپک قدرتمندیه! اگه بعد از یه استراحت طولانی برگشتید، بدونید که فراست دیگه اسپک DPS ثابتی نیست و حالا یه کم burstی شده، به‌خصوص تو AoE burst windowها، که می‌تونه به‌راحتی توشون متخصص بشه. فراست تو موقعیت‌های دوتارگتی استک‌شده به‌خاطر Splitting Ice و مبارزه‌هایی مثل Stix Bunkjunker، که دشمن‌ها می‌تونن تو AoEش بمونن، عالی عمل می‌کنه.

نقطه ضعف فراست اینه که اشتباهات روتیشن رو به‌شدت مجازات می‌کنه، و هر downtime تو Icy Veins فاجعه‌ست.

رِت پالادین یوتیلیتی فوق‌العاده‌ای داره و پالادین‌ها Devotion Aura رو میارن، که خیلی ارزشمنده، ولی می‌تونه توسط دو اسپک دیگه پالادین هم آورده بشه. پس رِت بیشتر به‌خاطر ترکیب دمیج و یوتیلیتی‌ش در نظر گرفته می‌شه، که تو Liberation of Undermine متوسط به نظر می‌رسه.

رِت تو پیشرفت اولیه و گروه‌های کمتر هماهنگ بهتر عمل می‌کنه، چون روتیشن‌ش به برنامه‌ریزی زیادی برای مبارزه نیاز نداره، و مرگ دوستاتون بهتون چند ثانیه wings اضافی می‌ده، پس تعجب نکنید اگه تو داده‌های هفته‌های اول خوب باشه، حتی اگه گروه‌های برتر رِید ازش استفاده نکنن.

دِستراکشن مزایای وارلاک مثل تانکی بودن و یوتیلیتی‌های منحصربه‌فرد مثل Demonic Gateway، Ritual of Summoning و Create Soulwell رو داره، و دمیج‌ش با بقیه اسپک‌های وارلاک رقابت می‌کنه. تو کول‌داون‌هاش خوب عمل می‌کنه، ولی sustained single-targetش عالی نیست، که باعث شده تو Tier B باشه. خبر خوب اینه که بقیه اسپک‌های وارلاک هم همین‌جا هستن، پس احتمالاً تو این فصل هم وارلاک‌های برتر با چند اسپک، از جمله دِستراکشن، آزمایش می‌کنن – و وارلاک‌های دِستراکشن وان‌تریک هم مشکلی نخواهند داشت!

اَفلیکشن وارلاک شبیه دیمنولوژیه، با دمیج خوب و کول‌داون‌های قوی. به‌خصوص، کول‌داون‌های اَفلیکشن اگه با add spawnها هماهنگ بشن، فوق‌العاده می‌شن، به‌ویژه اگه addها پراکنده باشن، که هم دمیج‌شون رو نسبت به دیمنولوژی بهتر می‌کنه و هم نسبت به بقیه کلاس‌های DPS.

مثل همه اسپک‌های وارلاک، اَفلیکشن ذاتاً تانکیه و بعیده به توجه زیادی از هیلرها نیاز داشته باشه، و یه گزینه دیگه برای آوردن summons، healthstones و Demonic Gateway هست.

دیمنولوژی وارلاک یه پروفایل دمیج قابل قبولی داره با ترکیب خوبی از دمیج، به‌خصوص تو کول‌داون‌هاش. هرچند وارلاک‌ها باف رِید ندارن، ولی به‌خاطر summons، healthstones و Demonic Gateway، تقریباً برای هر گیلد جدی (یا غیرجدی) لازمن.

دیمنولوژی یه کم سخت‌تر از اَفلیکشنه، با مجازات بیشتر، ولی پاداشش دمیج یه کم بالاتره، و کلیوش به کول‌داون‌ها وابسته نیست.

مارکسمنشیپ تو Liberation of Undermine یه بازسازی باحال گرفته که بهشون اجازه می‌ده بدون پت بازی کنن و همچنان یوتیلیتی‌هاشون رو داشته باشن! متأسفانه، اعدادشون بعد از این بازسازی ضعیف به نظر می‌رسه، که حیفه و امیدواریم به‌زودی درست بشه تا بازیکن‌های بیشتری با این بازسازی جدید بازی کنن!

هانترها Hunter’s Mark رو میارن، که جزو بافهای ضعیف‌تر رِید حساب می‌شه، ولی باز هم به اندازه کافی قویه که انتظار داریم تو هر ترکیب یه هانتر باشه، مگه اینکه باس یه damage stop داشته باشه و دمیج بالای 80% سلامتی مهم نباشه، که تو اون صورت گیلدها ممکنه هانتر رو حذف کنن.

سِر‌وایوِل تو سیم‌های سینگل‌تارگت خوب عمل می‌کنه، ولی باز هم یه هانتر میلِی هست، که یعنی برای استفاده باید از اسپک‌های رِنج و میلِی‌های قوی دیگه بهتر باشه. هرچند تو این فصل خوب به نظر می‌رسه، ولی به اندازه کافی نیست که بتونه جایگاهش رو تو بیشتر ترکیب‌های رِید بگیره. سِر‌وایوِل واقعاً به یه یوتیلیتی یا niche دمیج اضافی نیاز داره. با وجود این حرف‌های تند و Tier پایین، یه بازیکن سِر‌وایوِل قوی باز هم می‌تونه برای تقریباً همه تیم‌های رِید مفید باشه!

هانترها Hunter’s Mark رو میارن، که جزو بافهای ضعیف‌تر رِید حساب می‌شه، ولی باز هم به اندازه کافی قویه که انتظار داریم تو هر ترکیب یه هانتر باشه، مگه اینکه باس یه damage stop داشته باشه و دمیج بالای 80% سلامتی مهم نباشه، که تو اون صورت گیلدها ممکنه هانتر رو حذف کنن.

آگمنتیشن یه اسپک بحث‌برانگیزه، که خیلی‌ها عاشق سبک پشتیبانی‌ش هستن و خیلی‌ها هم از روزی که به بازی اضافه شد نفرینش می‌کنن. تو چند ماه گذشته یه سری نرف خورده، و دِوَستیشن هم قوی به نظر می‌رسه، که باعث می‌شه توجیه بازی کردن با آگمنتیشن سخت‌تر بشه، حتی تو یه رِید هماهنگ. تو سطح بالا، آگمنتیشن تو موقعیت‌هایی که اسپک‌هایی با کول‌داون‌های ناهماهنگ دارن خوب عمل می‌کنه – اگه همه 2 دقیقه‌ای باشن، یه کم ضعیف‌تره تا اگه اسپک‌های 90 ثانیه‌ای باشن که به آگمنتیشن اجازه بدن از Ebon Mightهای بین breathها بیشتر استفاده کنه. ولی بازی به سمت این رفته که تقریباً همه اسپک‌ها روی 2 دقیقه باشن.

ارزش دفاعی آگمنتیشن (هم برای خودش و هم برای بقیه) و کیت یوتیلیتی‌ش تو این اکسپنشن یه کم نرف شده، ولی باز هم آگمنتیشن تو این بخش‌ها یه کم بیشتر از دِوَستیشن میاره.

یه مشکل آگمنتیشن تو مبارزه‌های سخت‌تر این Tier ممکنه positioning باشه – نیازمندی‌های رِنج‌شون تو مبارزه‌هایی که رِید پخش می‌شه یا پراکنده‌ست، دوبرابر دردسرساز می‌شه، چون باید به هر دو هدف دوست و دشمن نزدیک بمونن.